Na podstawie tego dokumentu konstruuje szablon wydarzenia.

Struktury służą po to, by uwydatnić pożądane zachowania i powstrzymać te niepożądane.

Do pożądanych zachowań zaliczam:

• Każda osoba czuję się zaangażowana.
• Dyskusja zmienia sposób w jaki myślimy, wierzymy, robimy.
• Łatwo jest poznać inne osoby.

Niepożądanych:

• Przejmowanie dyskusji przez parę osób
• Dygresje do prywatnych tematów uczestników

Jest to też rozpisane w principles w Book Club - Strategy.

( Pogrubione części nawiązują do strategii spotkania i celu struktur)

Dlatego na razie wypracowałem taką strukturę:

Impromptu networking pozwala ludziom spóźniać się bez utraty dyskusji,
a tym którzy się nie spóźnili dać możliwość poznawania się.

Pytania, które wybieram, pozwalają osobom otworzyć się i zastanowić, po co one w ogóle tutaj są.
W sumie lubię pytać ludzi o cel, bo wtedy stają się bardziej samoświadomi; a ja dostaję feedback, jak może wyglądać spotkanie.

W 1-2-4 ludzie zaczynają już rozmawiać o książce.
Rozmawiając w dwójkach, a potem w czwórkach są bardzo zaangażowani w rozmowę.

Dobierają też osoby, z którymi chcą dyskutować, bo np czują się z nimi dobrze i mają łatwość wypowiedzi.
Razem z nimi potem tworzą 8-osobowe stoliki, do dalszej dyskusji.

Do tej części przygotowywuję pytania, by dyskusje dążyły do czegoś co nas zmieni.

Zasada stolików jest prosta - każda osoba ma 5 minut na moderacje.
Proponowane jest, by w ciągu tych 5 minut wypowiedziała się i dalej pozwoliła iść dyskusji.
Ale ponieważ każda osoba jest inna i stan dyskusji się zmienia, to nie nadaję tutaj dodatkowych zasad.

Kiedyś stworzyłem taką instrukcje Book Club - Facilitator.

Na zakończenie proszę każdą osobę, by powiedziała jedno zdanie, które podsumowywuje to czego się dowiedziała.
Według mnie jest to ważne, by zauważyć, co się w nas zmieniło oraz podzielić się sobą, by każdy mógł być zauważony.

TODO

TODO

Po takim spotkaniu ludzie są niesamowicie naładowani do dalszych rozmów.
Zazwyczaj idziemy wtedy do miejsca, gdzie łatwo jest rozmawiać.

Większość z tych rzeczy to wariacje na temat liberating structures.
Moją ulubioną praktyką jest Purpose To Practice - wykorzystuję ją do definiowania strategii.
Jeżeli zaczynasz z facylitacją, to warto strzelić sobie 1-2-4-All.
Mam też książkę odnośnie tych praktyk: Liberating Structures.

Art Of Gathering to inna książka, która bardzo otworzyła mi oczy na to jak ważny dla spotkania jest cel.
Bez wspólnego celu ludzie nie będą mieli po co rozwijać relacji, bo mogą nie mieć niczego wspólnego.
Zwraca też uwagę na inne rzeczy, z którego spotkanie się składa, by osiągnąć zamierzony cel.

Obie książki mam do wypożyczenia i z chęcią pomogę ze zmianą podejścia do organizacji spotkań.